H1 – Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Duo Reges: constructio interrete. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
- Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
- Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
- Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
- Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
- Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;
Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
H2 – Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.
Proclivi currit oratio. Polycratem Samium felicem appellabant. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
- Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
- Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
- Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
- Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
- Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.
- Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?
Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Pauca mutat vel plura sane; Hunc vos beatum; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Summus dolor plures dies manere non potest? Illi enim inter se dissentiunt.
- Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?
- Ad eos igitur converte te, quaeso.
- Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
- Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
- Quis istum dolorem timet?
H3 – Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Si longus, levis. Cur id non ita fit? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Minime vero istorum quidem, inquit. Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Quare attende, quaeso. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Hoc non est positum in nostra actione. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Recte, inquit, intellegis. Quod iam a me expectare noli.
An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Hoc simile tandem est? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Facillimum id quidem est, inquam. Haeret in salebra. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
- Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium.
- Summus dolor plures dies manere non potest?
- Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Quorum omnium quae sint notitiae, quae quidem significentur rerum vocabulis, quaeque cuiusque vis et natura sit mox videbimus.
H4 – Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
Hoc simile tandem est? Sed tamen intellego quid velit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Bonum liberi: misera orbitas.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Non potes, nisi retexueris illa. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Facillimum id quidem est, inquam. Tubulo putas dicere? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
